Banner place 4 free 

 
Naar Homepage
 

Curacao Maffia eiland


Matrix boek

 



Deel 16

Dierenleed

500 meter straat op Bandabou (Ingezonden)

Wat kan daar nu allemaal aan dierenleed zijn. Het is geen
uitzonderlijke straat en je kunt dit overal projecteren op dit gedeelte
van ons hoekje van het eiland.

Een huis met een 103 jarige en haar hulp, een klein hondje
net gekomen en ze zijn er blij mee. Slapend in een houten kist mag
het dicht bij het huis blijven. De vorige oude hond is nooit meer
gevonden. Vergiftigd blijkbaar. Net zoals bij haar overburen die 3
honden missen. Wel ondertussen verderop nieuwe gehaald want
er moet toch een hond lopen in je koraal. Gaan we verder. Twee
oudere mensen, geen honden wel wat kinderen. Niet vreemd want
hun zoon die langs hen woont heeft een hekel aan alles wat het
naam dier heeft. Hij is al niet helemaal stabiel wat we ook regelmatig
mee maken als hij over de honden rijdt die hij kan pakken
met zijn wagen. Snel stoppen, in zijn achter uit en dan weer eens
over die honden. Mocht een hond te dicht bij zijn huisje komen
snijdt hij de hond in stukken met zijn machete. Dan het volgende
huis. Een gezin waar tussen de 8 tot 12 mensen wonen in een
klein huisje. Nauwelijks zelf te eten maar altijd jonge hondjes die
het maar kort maken. Geen eten, geen verzorging. Iets verder een
huis waar de eigenaren de gehele dag weg zijn en rond 9 uur eens
thuiskomen, twee honden zeer mager en onder de schurft want ze
liggen alsmaar in het witte zand van het huis waar ze al 25 jaren aan
het bouwen zijn. Dan een huis waar de honden verzorgd worden.
Weer wat verder, een houtskoolbrander die een wit (zwart van de
houtskool) hond op een klein stukje grond heeft, ziet er niet uit en
mager maar moet zijn handel beschermen. Een loslopende zwarte
hond hoor je dagelijks vreselijk schreeuwen als hij weer een trap
krijgt als hij om eten schooit. Aan de overkant hebben we politie
agenten wonen en ze fokken met honden. Hokjes van nog geen 1
vierkante meter waar de honden leven, poepen, plassen en eten.
Eén hond mag ‘s avonds alles bewaken en loopt dan los. Die is zo
bang dat hij de gehele nacht loopt te blaffen om zijn eigen schaduw!
Dan gaan we nog even achter naar de knoek waar een hond
al jaren aan een ketting onder een dakje leeft en waar niemand bij
kan komen zo vals. Hij moet de oogst bewaken en ziet er niet uit.
Als laatste van die 500 meter een huisje met een gezin van 8 met
een hondje in een ton zonder water en we weten ook niet meer of
deze leeft! We zien nu een kleine puppie vastgebonden aan een
stoel op de porche maar als die daar vanaf valt kan deze niet meer
terug en hangt half van de porche af. Dan hebben we onze opruimingsbrigade
die zorgt dat er geen werkelijke loslopende honden
zijn. Zij geven elke loslopende hond de bolletjes ‘dos pasitos’ (2
stappen) waar de hond na enkele stappen trillend doodgaat.

Een straat op Bandabou en het is geen bijzondere straat.
We kunnen deze overal plaatsen met verschillende mensen, maar
dit is een stukje straat waar ik leef.

Aanvullend commentaar
Onzin, niet waar, overtrokken en verzonnen. Commentaren
van mensen die duidelijk blind zijn. Triester was dat noch
Dierenbescherming of welke organisatie dan ook reageerde! Het
maakt wel duidelijk dat deze organisaties niet uitmaakt wat er
werkelijk met de dieren gebeurt. Het zijn veelal ‘salon’ stichtingen
die menen door op een radio en tv geld te schooien het probleem
dierenleed wel opgelost zal worden. Later kwam het volgende
stuk waar er wel reactie op kwam en wat schokkend zal zijn voor
de ware dierenliefhebber.

Dierendag (Ingezonden)

Vooropgesteld dat er na de wervelwind, in het asiel en de
dierenbescherming, die er gewaaid heeft is er zeer veel positief
veranderd. Het bestuur is drukdoende met dieren te beschermen
en het asiel straalt eindelijk weer gezelligheid en diervriendelijkheid
uit. De sfeer is goed en de mensen en dieren lijken tevreden
te zijn. Ik wil daarom de mensen en dieren feliciteren met deze
grote vooruitgang.

Toch doet me een ding nog vreselijk pijn en dat is dat de
dierenbescherming voor 98% alleen maar opkomt voor honden
en katten. Met af en toe een verdwaalde geit of een ander dier
wat toevallig op hun pad komt. Maar hebben we dan alleen maar
honden en katten op dit eiland? Wat als we het eens over de geschoten
leguanen hebben? De schilpadden die met bosjes gegeten
worden? De vogels die uit de lucht gehaald worden want elke
parkiet brengt wel wat aardig op. En dan maar niet te praten over
de dieren in bakkies zoals de dolfijnen! We praten ook niet over
het vangen van konijnen, duiven en alles wat maar in de pan kan
belanden. De kanasters in zee en netten die nog geen eitje van een
vis onberoerd laat! Ook die enkele white eagle die we nog hebben
en alsmaar naar gejaagd wordt moet eens uit de lucht vallen! Maar
dan nog niet te praten over de flamingo’s die in de pan belanden.
En zo zou ik een krant kunnen vullen.

Vallen deze wezens niet onder dieren? Hebben deze wezens
ook geen rechten die wel mooi op papier beschermd zijn
maar niets tegen gedaan wordt omdat het onze cultuur is of een
machtige zakenman daarachter zit. Helaas, dierendag heeft voor
mij een wrange nasmaak want er zijn maar weinig dieren die
werkelijk beschermd worden en dat getuigt ook het mooie blad
‘petstalk’ waar helaas buiten de hond en de kat weinig of geen
aandacht is voor alle andere geweldige dieren die ons eiland (nog)
rijk is. Kom op mensen van de dierenbescherming, bescherm deze
dieren ook al zal dat misschien een iets moeilijkere opdracht zijn
dan een hondje en katje in de arm nemen. Succes met uw verdere
goede werk.

Respons Dierenbescherming

Meta Fahrenfort
Als Commissaris Asiel binnen het bestuur van de
Dierenbescherming ben ik uiteraard blij met het compliment dat
het Dierenasiel in dit stuk krijgt. En inderdaad: het werd tijd.
Voor wat betreft de andere dieren die hard bescherming
nodig hebben (daarover geen enkele discussie!) moet ik helaas
melden dat we binnen onze organisatie heel eenvoudig de kennis
(!!!), mankracht en middelen niet hebben om ons in te zetten voor
vogels, dolfijnen, schildpadden en dergelijke.
Dit is een grote zorg voor ons, maar we hebben moeten
besluiten om wat we doen te beperken en zo goed mogelijk te
doen, in plaats van, met het kleine ploegje mensen dat we zijn,
en in concurentie of samenwerking met andere organisaties die
zich bezig houden met de flora en fauna van ons eiland (Reef
Care, Carmabi, Amigu di Terra, …), onszelf ‘dun uit te smeren’
en geen enkel resultaat te boeken.

Wellicht kan de auteur van dit stuk daar met zijn
persoonlijke inzet iets aan doen. Ik moet hem waarschuwen: er
is veel en veel meer te doen dan 1 persoon teweeg kan brengen,
dus er moeten meer mensen gemobiliseerd worden, en ook de
fondsenwerving hoort erbij.





Title: Curacao maffia eiland  ISBN 978-1-4478-9049-2
http://www.johnbaselmans.com/Downloads/Books/Maffia_eiland_download.pdf
File size 1.3 MB
 

 

 

 
 
            Due to the many visitors on this website, we are experiencing some delays in answering. 
Your e-mail will be processed in the order it was received, but if you get no response to your e-mail within 3 days please write/submit again. 
Copyrights © 1993 -2014 - John Baselmans. All rights reserved. Updated Daily