13-2a Verklaring van de rechten van de mens en van de
burger, 26 augustus 1789
(Déclaration des droits de l'homme et du citoyen,
26 augustus 1789)
De afgevaardigden van het Franse volk, in nationale vergadering
bijeengekomen, beschouwen het onbekend zijn met, het
vergeten of minachten van de rechten van de mens als de enige
oorzaken van het algemeen ongelukkig zijn en de verdorvenheid
der regeringen; daarom hebben zij besloten om de natuurlijke,
onvervreemdbare en heilige rechten van de mens in een plechtige
verklaring uiteen te zetten, opdat de gehele samenleving altijd
over deze verklaring zal kunnen beschikken en zich haar rechten
en plichten voortdurend zal herinneren; opdat de handelingen
van de wetgevende en uitvoerende macht op ieder ogenblik met
het einddoel van alle politieke bepalingen vergeleken en zo beter
gecontroleerd kunnen worden; opdat de op eenvoudige en onweerlegbare
principes gegrondveste eisen van de burgers in de
toekomst steeds op het in stand houden van de grondwet en het
algemeen welzijn gericht mogen zijn.
Bijgevolg erkent en verklaart de nationale vergadering
in aanwezigheid en onder bescherming van het Opperwezen, de
volgende rechten van de mens en van de burger:
1 De mensen worden vrij en met gelijke rechten geboren
en blijven dit. Maatschappelijke verschillen kunnen slechts op het
algemeen welzijn gebaseerd worden.
2 Het doel van iedere politieke vereniging is het behoud
van de natuurlijke en onvervreemdbare rechten van de mens; deze
rechten zijn de vrijheid, het bezit, de veiligheid en het verzet tegen
onderdrukking.
3 De oorsprong van iedere soevereiniteit ligt wezenlijk bij
het volk. Geen instantie, geen individu kan gezag uitoefenen dat
daar niet uitdrukkelijk uit voortkomt.
4 De vrijheid bestaat daaruit, alles te kunnen doen wat
een ander niet schaadt. Zo heeft de uitoefening van de natuurlijke
rechten van ieder mens alleen deze grenzen die aan de andere leden
van de maatschappij het genot verzekeren van dezelfde rechten.
Deze grenzen kunnen alleen bij wet vastgelegd worden.
5 De wet heeft slechts het recht handelingen te verbieden,
die schadelijk zijn voor de maatschappij. Alles wat niet door de
wet verboden is, kan niet worden verhinderd en niemand kan
gedwongen worden te doen, wat de wet niet verordent.
6 De wet is de uitdrukking van de algemene wil. Alle
burgers zijn hebben het recht, persoonlijk of door hun vertegenwoordigers,
aan haar totstandkoming mee te werken. Zij moet voor
iedereen dezelfde zijn, hetzij ze beschermt, hetzij ze straft. Daar
alle burgers in haar ogen gelijk zijn, kunnen zij in gelijke mate
toegelaten worden tot alle waardigheden, plaatsen en openbare
ambten volgens hun bekwaamheden en zonder ander onderscheid
dan die van hun deugden en talenten.
7 Niemand kan beschuldigd, aangehouden of gevangen
worden dan in bij de wet bepaalde gevallen en in de vormen, die
zij heeft voorgeschreven. Ieder die daden naar willekeur nastreeft,
bevordert, pleegt of laat plegen, moet gestraft worden; maar iedere
burger die door een wet wordt opgeroepen of gevangen, moet
ogenblikkelijk gehoorzamen; door weerstand te bieden maakt
men zich schuldig.
8 De wet kan slechts strikte en weliswaar noodzakelijke
straffen opleggen, en niemand kan gestraft worden dan door een
wet die is vastgesteld en uitgevaardigd voorafgaand aan het delict
en op wettige wijze toegepast.
9 Ieder mens wordt als onschuldig beschouwd tot wanneer
hij schuldig wordt verklaard; daarom moet, indien zijn aanhouding
onvermijdelijk is, ieder gebruik van geweld dat niet dient om de
verdachte gevangen te nemen, van rechtswege streng onderdrukt
worden.
10 Niemand mag vanwege zijn opvattingen, ook niet
godsdienstige, worden lastig gevallen, in zoverre dat hun uiting
de door de wet ingestelde openbare orde niet verstoort.
11 De vrije uitwisseling van gedachten en meningen is een
van de meest kostbare rechten van de mens; iedere burger kan dus
vrijelijk spreken, schrijven en drukken, behoudens en bij de wet
omschreven gevallen, waarin hij van deze vrijheid misbruik maakt.
12 De waarborg van de rechten van de mens en van de
burger vereisen een politiemacht; deze macht is dus ingesteld voor
het voordeel van allen en niet voor het particulier gebruik van hen
aan wie ze is toevertrouwd.
13 Voor het onderhouden van de politie en voor de uitgaven
van de administratie is een algemene belasting noodzakelijk, deze
moet gelijk worden verdeeld onder de burgers in de verhouding
van hun inkomsten.
14 De burgers hebben het recht zelf of door hun vertegenwoordigers
de noodzaak van een openbare belasting te onderzoeken,
haar goed te keuren, de aanwending ervan te controleren en
haar onderdelen, grondslag, invordering en duur te bepalen.
15 De maatschappij heeft het recht rekenschap te vragen
aan iedere openbare ambtenaar voor zijn bestuur.
16 Iedere maatschappij waarin de rechten niet gewaarborgd
zijn, noch de scheiding der machten is vastgelegd, heeft
geen grondwet.
17 Aangezien het eigendom een heilig en onschendbaar
recht is, kan niemand ervan beroofd worden, tenzij de openbare
noodzakelijkheid, wettelijk vastgesteld, dit vereist en onder
voorwaarde van een rechtvaardige en van tevoren vast te stellen
schadeloosstelling.
Enkele aantekeningen heb ik gevonden die ik hier wel bij
wil zetten.
Wij beschouwen bepaalde fundamentele waarden in hun
relaties in de eenentwintigste eeuw van essentieel belang op internationaal
niveau. Deze omvatten :
Vrijheid
Mannen en vrouwen hebben het recht om hun leven en
het verhogen van hun kinderen in waardigheid, zonder honger en
zonder angst voor geweld, onderdrukking of onrecht. Democratisch
en participatief bestuur op basis van de wil van de mensen
verzekert het best deze rechten.
Gelijkheid
Geen enkel individu en geen enkele natie moeten de gelegenheid
worden ontzegd om te profiteren van de ontwikkelingen.
De gelijke rechten en kansen van vrouwen en mannen moeten
worden gewaarborgd.
Solidariteit
Mondiale uitdagingen moeten zo verdeeld en beheerd
worden dat de kosten en lasten redelijk in overeenstemming met
de fundamentele beginselen van rechtvaardigheid en sociale rechtvaardigheid
komen. Degenen die lijden of die het minst profiteren
verdienen hulp van die die het meest profiteren.
Tolerantie
De mens moet in al hun verscheidenheid van respect een
andere, geloof, cultuur en taal tolereren. Verschillen binnen en
tussen samenlevingen moeten worden noch gevreesd noch onderdrukt,
maar gekoesterd als een kostbaar bezit van de mensheid.
Een cultuur van vrede en dialoog tussen alle beschavingen moeten
actief worden gepromoot.
Respect voor de natuur
Voorzichtigheid moet in het beheer van alle levende getoond
soorten en natuurlijke hulpbronnen, in overeenstemming
met de voorschriften van duurzame ontwikkeling. Alleen op deze
manier kan de onmetelijke rijkdom door natuur aan ons doorgegeven
worden bewaard en doorgegeven aan onze nakomelingen.
De huidige duurzame productie en consumptie moeten worden
gewijzigd in het belang van onze toekomstige welvaart en die van
onze nakomelingen.
Gedeelde verantwoordelijkheid
Verantwoordelijkheid voor het beheer van wereldwijde
economische en sociale ontwikkeling, alsmede bedreigingen van
de internationale vrede en veiligheid, moeten worden verdeeld
onder de naties van de wereld en wordt multilateraal uitgeoefend
. Als de meest universele en meest representatieve organisatie in
de wereld, moeten de Verenigde Naties een centrale rol spelen.
13-3 Het Handvest van de Aarde
Een belangrijk stuk zeker voor die mensen die het nodig
hebben hoe met de aarde om te gaan. Eigenlijk zijn het allemaal
vanzelfsprekende regels. Ook hier is van toepassing, wat heb je
nodig om een menselijk leven te voeren met respect naar de aarde,
moeder natuur en het universum toe.
13-3a Het Handvest van de Aarde
Preambule:
We staan op een kritiek moment in de geschiedenis, een
tijd waarin de mensheid haar toekomst moet bepalen. De wereld
wordt steeds afhankelijker en kwetsbaarder. Onze toekomst
draagt zowel een groot gevaar als een grote belofte in zich. Om
vooruit te komen moeten we erkennen dat we, te midden van een
weelderige verscheidenheid aan culturen en levensvormen, één
menselijke familie zijn en één samenleving op aarde met een
gemeenschappelijk lot. We moeten ons verenigen om een duurzame
wereldgemeenschap voort te brengen gebaseerd op respect
voor de natuur, de universele Rechten van de Mens, economische
rechtvaardigheid en een cultuur van vrede. Om dit te bereiken
moeten wij, de volkeren van de aarde, onze verantwoordelijkheid
uitspreken; ten opzichte van elkaar, de grotere leefgemeenschap
en de toekomstige generaties.
De aarde, ons thuis
De mensheid maakt deel uit van het uitgestrekte universum.
De aarde, ons thuis, is een unieke leefgemeenschap. De
natuurkrachten maken van ons bestaan een veeleisend en onzeker
avontuur, maar de aarde verschaft ook de omstandigheden die
essentieel zijn voor de ontwikkeling van het leven. Het welzijn
van de leefgemeenschap en de mensheid hangt af van het behoud
van een gezonde biosfeer, in het bijzonder van schone lucht, zuiver
water, vruchtbare grond en een rijke verscheidenheid aan planten,
dieren en ecosystemen. Het milieu op aarde met haar beperkte
energiebronnen is een grote gemeenschappelijke zorg voor de
gehele mensheid. De bescherming van de levensvatbaarheid,
diversiteit en schoonheid van de aarde is een heilige taak.
De situatie op de aarde
De dominantie van productie en consumptie veroorzaakt
enorme schade aan het milieu, uitputting van de natuurlijke
rijkdommen en het massaal uitsterven van dier- en plantensoorten.
Gemeenschappen worden bedreigd. De voordelen van de
ontwikkeling worden niet rechtvaardig verdeeld, waardoor de
kloof tussen rijk en arm steeds groter wordt. Onrechtvaardigheid,
armoede, honger, onwetendheid en gewapende conflicten zijn
wijd verbreid en zijn oorzaak van groot lijden. De ongekende
groei van de wereldbevolking heeft de sociale en economische
systemen overbelast. Het fundament van de algemene veiligheid
wordt daardoor bedreigd. Deze tendens is bijzonder gevaarlijk,
maar niet onafwendbaar.
De uitdagingen die voor ons liggen
De keuze is aan ons: met vereende krachten voor de
aarde en voor elkaar zorgen of de vernietiging van onszelf en de
verscheidenheid van het leven riskeren. Fundamentele veranderingen
in onze waarden en normen, gevestigde gewoontes, regels
en levenswijze zijn noodzakelijk. We moeten ons realiseren dat
als aan de basisbehoeften is voldaan, de menselijke ontwikkeling
voornamelijk gaat over meer zijn, niet over meer hebben. We
beschikken over de kennis en de technologie om in ieders behoeften
te voorzien en om onze schadelijke invloed op het milieu
te verminderen. De opkomst van een wereldburgermaatschappij
biedt nieuwe mogelijkheden om een democratische en menselijke
wereld op te bouwen. De uitdagingen op het gebied van milieu,
economische, politieke, sociale en spirituele problemen zijn onlosmakelijk
met elkaar verbonden. Samen kunnen we de oplossingen
vinden om deze problemen op te lossen.
Universele verantwoordelijkheid
Om deze doelstelling te realiseren moeten we de dringende
noodzaak gaan inzien om onszelf te identificeren met de gehele
wereldsamenleving én met onze eigen lokale gemeenschap. We
zijn zowel burgers van verschillende naties als wereldburgers.
Het lokale en het mondiale vloeien in elkaar over. Iedereen draagt
verantwoordelijkheid voor het huidige en toekomstige welzijn van
de mensheid en de rest van de wereld. De geest van menselijke
solidariteit en verwantschap met alles wat leeft wordt versterkt
wanneer we leven met eerbied voor het mysterie van het zijn en
dankbaar zijn voor het feit dat we leven en nederig de plaats van
de mens binnen het grotere geheel kunnen zien.
Het is absoluut noodzakelijk om een gemeenschappelijke
visie te hebben op fundamentele waarden die de ethische basis
verschaft voor de opkomende wereldsamenleving. Daarom bevestigen
wij, verenigd in hoop, de volgende onderling afhankelijke
beginselen voor een duurzame ontwikkeling die zullen dienen als
gemeenschappelijke norm voor het gedrag van individuen, organisaties,
ondernemingen, regeringen en transnationale instellingen.
|
