Oktober 2007

Armoede

Ruim 25 jarenlang woon ik op dit eiland. Vanaf de eerste dag dat ik kennismaakte met de lokale bevolking werd ik met de neus op de feiten gedrukt betreffende de vreselijke armoede hier op het eiland. Pijnlijk is dat ik, zowel van de lokale als Nederlandse politici, alsmaar moet lezen en horen dat armoedebestrijding als nummer een staat op de lijst van acute gevallen. Tot op heden is de armoede eerder toegenomen dan afgenomen!

Net de instantie die hier iets zou tegen kunnen doen is een overheidsinstantie die zeker niet efficiënt en correct te werk gaat. Ban Bario Bek is een groot falen wat bestuurd en geregeerd wordt door enkele zeer dik betaalde mensen en juist ja, politiek afhankelijk. Het is kennelijk zo dat mensen met goud behangen, dubbele salarissen, grote wagen in aanmerking komen voor een uitkering en krijgen het ook nog voor elkaar om alles betaald te krijgen. Mensen zwaar in de problemen, in krotten wonende, lekkend dak tijdens regen en monddood gemaakt door onze maatschappij, vallen buiten de regelingen omdat deze persoon misschien niet de juiste papieren heeft of niet alles kan ophoesten wat deze instantie verlangt.

Natuurlijk is dat zo, omdat ze al immers buiten de boot zijn gevallen, vallen ze ook overal goed erbuiten en ze missen daardoor de papiertjes! Zoals in de hele politieke wereld en zowel de Antillen als in Nederland, schuilt iedereen zich achter een ander.

Als je na gaat vragen, is er geen directe uitspraak of krijg je te horen: “Ze voldoet niet aan de eisen”! Eisen? Welke eisen, nog armer? Nog onmenselijker wonen en nog onderdaniger? Kinderen zonder eten, zonder toekomst, geheel vervuild, zijn dat geen dringende zaken? Wat eisen deze mensen in de airco hoog en droog nog meer? Walgelijk dat in een huidige maatschappij waar salarissen gelden van tienduizend gulden of meer, er mensen moeten leven van 150 gulden. Walgelijk is dat het wel beslist wordt door deze rijkelijk bedeelde figuren over deze onmenselijke situaties. Welvaartsland? Laat me niet lachen, dit eiland is een van de meest corrupte en meest onmenselijke beestenstal in de Cariben!

Met uitgestreken gezichten durven ze hun eigen menselijke ras in de goot te drukken en te behouden, overheen te stappen terwijl ze zelf weer meer nemen van de grote koek die regelmatig binnen komt, voor… u raadt het al, de armen! Schaamte? Nee, deze mensen kennen geen schaamte. Mensenliefde? Wat is een mens? Is hun vraag.

We hebben weer een delegatie gehad met alle poeha, weer veel geld verslonden om in de publiciteit te komen en dat allemaal voor de armen zullen we maar denken. OM TE HUILEN, weet niemand meer wat menszijn inhoudt?

John H Baselmans

 

Voor verdere artikelen Klik HIER