AA | AA | |||
DECEMBER
2011
| ||||
Don't
fight the system. Alle acties komend uit wraak of ego zullen mislukken. Alleen acties vanuit een hart en ziel zullen slagen. In deze blog geef ik mijn zienswijze van de huidige wereld weer. | ||||
| ||||
We pikken het niet langer Wij als Curaçaose bevolking hebben vele jaren vele praatjes aan moeten horen. We hebben vele beloftes te horen gekregen maar helaas is nooit iets van de grond gekomen. Jarenlang zijn we aan het lijntje gehouden en jarenlang worden wij burgers misbruikt als het om stemmen gaat. Het volk wordt niet gerespecteerd en het volk is ondergeschikt. Als Korsou
UNI willen wij het praten doorbreken en zal er actie komen. - Wij het volk van Curaçao pikken het niet langer dat we voor de gek worden gehouden. - Wij het volk van Curaçao willen betaalbare prijzen in de winkels maar willen ook een keuze hebben in diverse goederen. - We willen een deugdelijk onderwijs en niet het amateuristisch gekeuvel in lager en hoger onderwijs. - We willen schone lucht en we willen een deugdelijke gezondheidszorg. - Als burgers van Curaçao willen we een justitie die niet naar rangen en klassen kijkt maar naar de gevallen die zich voordoen veroordelen zoals het voor iedereen zou moeten doen gelden. - Ook onze kinderen moeten een toekomst gegarandeerd krijgen. Wij burgers zijn het zat! Wij burgers willen regeerders die weten wat ze doen maar dan in dienst van de bevolking en ons land Curaçao. Schoonschip en deugdelijk bestuur! We zijn één, we zijn één volk! Laten we onze regeerders duidelijk maken: Wij pikken het niet langer. De emmer is vol en loopt zelfs over. We eisen een deugdelijke regering en deugdelijke leiders. Het volk van Curaçao.
Mijn grootste overwinning Eindelijk was het zover, de eerste wedstrijd die Shaldimar zou lopen voor de club. Maanden getraind en als 4 jarige een veel belovend talent.
Shaldimar woont op Bandabou en werd die zondag met zijn ploeggenootjes in een bus naar de wedstrijd vervoerd. Grote pret want dit maak je niet wekelijks mee en dan ook nog je eerste echte grote wedstrijd.
Bij de start was Shaldimar snel weg en liet zijn leeftijdgenootjes ver achter. Hij was gewoon de beste en zijn ploeg was apentrots dat er een nieuw talent onder hen was. Hij liep of zijn leven er vanaf hing en de eindstreep was snel in zicht. Shaldimar keek even naar rechts en wat zagen zijn ogen, papa was gekomen! Vijf meter voor de finish vergat hij zijn wedstrijd, zijn club en zijn duidelijke overwinning en schreeuwde PAPA en liep recht in de armen van zijn vader. Een trotse vader die hem stevig omhelsde en een extra knuffel gaf. Shaldimar was de eindstreep vergeten en had zijn trofee al in zijn armen. Zijn vader, die hem vol trots aanmoedigde en hem met twee open armen omhelsde. Zijn grootste overwinning van zijn leven had hij al binnen en dat zonder over de eindstreep te gaan.
Geweldig te zien dat een trofee, een wedstrijd en je hele training vergeten wordt om maar in de armen van je vader te mogen zijn.
John Baselmans
|
||||
| ||||
| ||||
|
We
are not responsible for the posts of the members
|