Miriam (33) leeft al 6 jaar in de totale wildernis

De Nederlandse Miriam Lancewood woont al zes jaar met haar man Peter in de wildernis van Nieuw-Zeeland. Heel primitief reizen ze door bergen als echte nomaden: zonder elektriciteit en andere luxe voorzieningen. Al hun bezit past in twee rugtassen en ze slapen in een tentje. Haar leefwijze staat compleet in contrast met het drukke gehaaste leven in de westerse maatschappij. Afgelopen week was Miriam een weekje in Nederland en Metro sprak met haar. En eigenlijk kunnen we best wat leren van haar avontuurlijke leven. „Geef de ruimte aan het onbekende, je zult geen avontuur beleven zonder een klein beetje risico.’”

Miriam verliet op haar 21e Groningen voor vrijwilligerswerk in Afrika, ze reisde door naar India en leerde daar de 30 jaar oudere Nieuw-Zeelander Peter kennen. Samen reisden ze door de Himalaya en kwamen uiteindelijk in de Nieuw-Zeeland terecht. Miriam werkte eerst een jaar als gymdocente om geld te sparen. Daarna vertrokken ze naar de bergen. Niet omdat ze verstoten was door de maatschappij of afstand wilde nemen van vrienden en familie, maar omdat ze de schoonheid van de natuur wilde voelen. Miriam had geen zin om haar hele leven te werken voor geld en status en om zichzelf op de sociale ladder omhoog te knokken en spullen te kopen die je eigenlijk niet nodig hebt. Zoals ze in haar pas uitgekomen boek Mijn Leven in de Wildernis beschrijft: „Ik wil proberen te leven zonder barrière tussen de natuur en mij. Koken op houtvuurtjes, zuiver water drinken, op de grond slapen. De wildernis zou ons veel kunnen leren als we de tijd namen om te luisteren.”

Hoe is het om weer terug te zijn in Nederland?

Het was heel bijzonder om na negen jaar weer terug te zijn en zoveel mensen te zien. Het eerste wat ik dacht was: alles wat ik nu zie is door mensen gemaakt. Zelfs de bomen zijn geplant door mensen. Als je je hele leven in Nederland leeft, dan weet je niet wat de wereld echt is. In Nieuw-Zeeland is alles nog ongerept. Na een weekje Nederland voel ik mij weer ongezond, mijn batterij is halfleeg.

Hoe is het zo gekomen dat jullie al zes jaar in de wildernis leven?
Het leven is hier ongelofelijk mooi. Ik mis de moderne maatschappij als kiespijn. Ik maak mij daar druk om dingen die er helemaal niet toe doen. In de natuur voel ik mij sterker dan ooit, we zijn heel erg fit, hebben veel energie en zijn nooit ziek. Het eerste jaar vond ik het echt wel moeilijk hoor, toen was ik bang voor alles: bang in het donker, bang voor wilde dieren, maar inmiddels heb ik die angsten overwonnen, haha. Ik voel mij nu als een kind in de achtertuin en ben helemaal op mijn gemak!

Miriam in het wild

Hoe komen jullie aan eten?

In Nederland was ik altijd vegetarisch, maar als je de wildernis in gaat dan moet je wel vlees eten. Anders ga je dood van de honger. Ik heb mezelf aangeleerd om te jagen. Het geeft mij heel veel zelfvertrouwen dat ik zelf mijn eigen eten kan vangen.

Eerst was je vegetariër en nu ben je aan het jagen?

Ja met een pijl en boog, ik wist ook niet dat ik het kon. Maar eigenlijk zijn we veel meer verbonden met de oermens van vroeger dan dat we denken, alsof het in ons bloed zit. Door te jagen worden je zintuigen scherper. Je gaat beter leren ruiken, voelen, proeven en je intuïtie wordt beter. Jagen is een soort van meditatie, omdat denken al een soort van lawaai in je hoofd is. In Nieuw-Zeeland is er een overschot aan geiten, possums en andere geïmporteerde dieren. Ik kan het doden van dieren niet goedpraten, maar wij eten tenminste deze plaagdieren nog.

Eten jullie alleen maar vlees?

Ik dacht eerst ook ik ga zo leven als in de film Into The Wild, maar in Nieuw-Zeeland zijn er helaas weinig fruit, noten en zaden te vinden. Eens in de zoveel tijd gaan we naar een dorpje waar we dan meel en rijst halen. We leven van 35 dollar per week, geld dat ik heb gespaard.

Is jullie bestaan niet heel erg eenzaam?

De natuur is onze beste vriend. Het is alsof er een muur is weg gevallen, ik ben meer verbonden met mijn eigen lichaam. We komen af en toe wel mensen tegen en dat is dan ontzettend leuk. Jagers bijvoorbeeld en die geef ik dan brieven mee om te posten, zodat ik toch in contact blijf met familie en vrienden.

Een leven zonder lekker eten, alcohol, muziek, televisie, boeken en internet, dat kan toch bijna niet?

Ik mis niks. We hebben soms boeken bij ons, dat zijn dan hele ingewikkelde filosofische boeken van Nietzsche bijvoorbeeld. Hierdoor hebben Pieter en ik altijd genoeg gespreksstof. Als het mooi weer is, wandelen we veel en gaan we op ontdekkingstocht. Als het regent, gaan we schaken. Verder ben ik ook gewoon druk met jagen en het maken van kleding van dierenhuiden bijvoorbeeld.

Miriam heeft zelf leren boogschieten

Je hebt het lichaam van een atleet en ziet er stralend uit, komt dat allemaal door moeder natuur?

Ik heb mij nog nooit zo gezond en fit gevoeld als hier in Nieuw-Zeeland. Dat komt door het wilde vlees dat we eten, maar ook door het vele slapen. We slapen hier onwijs veel, omdat we niet te maken hebben met elektriciteit of elektronisch licht. We zijn eigenlijk nooit ziek, maar zodra we in de stad zijn krijgen we te maken met verkoudheid of griep.

Je blijft toch een vrouw, hoe was je je haar en ga je niet ontzettend naar zweet stinken van al dat jagen?

Mijn advies is: gebruik van alles zo min mogelijk. Het is helemaal niet nodig om al die beautyproducten te gebruiken. Ik was mijn haar af en toe met gewone zeep. Deodorant gebruik ik niet, er staat hier altijd wel een windje. Niet dat we stinken hoor, we ruiken vooral naar rook, van ons kampvuur, haha.

Geen luxe keuken apparatuur, maar een ouderwets kampvuur

Jouw leven staat in groot contrast met het gehaaste leven in de Westerse consumptiemaatschappij wat voor advies zou je geven aan mensen die wel wat ontspanning kunnen gebruiken?

‘Get out for freedom, cause there is no key.. Remember, freedom is for free.’ Dat is een zin uit een van mijn zelfgeschreven liedjes. Ik snap nog steeds niet waarom je zou werken voor iets wat je eigenlijk helemaal niet nodig hebt. Wij reizen zonder bezittingen, al die spullen slurpen energie. Je moet ervoor werken en dan opletten of er geen water in komt of dat het stuk gaat. Je moet jezelf niet belonen met spullen, maar met de natuur.

Het is niet voor iedereen weg gelegd om te verhuizen naar de wildernis, hoe kun je in Nederland dat gevoel ervaren?

Wij leven zonder tijd en zonder de klok. Tijd is de gevangenis in het moderne leven. Ik snap ook wel dat de meeste mensen verplichtingen moeten nakomen, maar probeer eens een week weg te gaan zonder apparatuur. Al ga je een weekje weg zonder je telefoon. En maak dan vooral geen plannen. Geef de ruimte aan het onbekende. Als je plannen maakt, ligt je toekomst vast en is er geen ruimte voor spontane ontmoetingen, je beleeft geen avontuur zonder een klein beetje risico.

Lake Rotoiti, Nieuw-Zeeland

En voor de echte avonturiers, mochten ze ook de wildernis in willen, kan iedereen leven in het wild?

In principe wel. Onderschat het niet en ga vooral goed voorbereid op weg. Zorg dat je de juiste kleding en schoenen hebt: een goede regenjas, een wollen trui en sandalen. Het kan ’s nachts heel koud zijn en zonder goede spullen overleef je het niet. Ik doe elke avond honderd buikspieroefeningen voordat ik ga slapen, dan heb ik het in ieder geval weer warm.